Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2016

Τι χάσαμε την χρονιά που φεύγει


Τι χάσαμε την χρονιά που φεύγει

Ίσως να χάσαμε λίγο το μέτρο, ίσως την κοινή λογική και τη μνήμη μας.
Ίσως πάλι αυτό θα μπορούσε να ισχύει και για κάθε άλλη χρονιά που έχουμε αφήσει πίσω μας.
Όλα αυτά τα χρόνια
Όλα τα χρόνια που αρνηθήκαμε να δούμε τον άλλο στα μάτια.
Όλα τα χρόνια που αρνηθήκαμε να πούμε «ευχαριστώ» και «έχεις δίκιο»
Ας είναι
Έτσι είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος.
Να ξεχνά, να κρατά για τον εαυτό του, να ζει και να «φεύγει» μόνος

Μ’ έπιασε η απαισιοδοξία μου, θα πει κάποιος.
Ναι, δε θα ‘χει κι άδικο
Προσπάθεια να πιαστώ από κάπου είναι κι αυτό το κείμενο
Από μια ελπίδα, μια «συγνώμη», ένα χαμόγελο αβίαστο.
Βυθισμένοι στην καθημερινότητά μας, αποκομμένοι μέσα στους τοίχους του δικού μας κόσμου, κλειδώσαμε κι αμπαρώσαμε απ’ έξω κάθε αντίθετο.
Κλείσαμε και καρφώσαμε σανίδες στα παράθυρα του νου, για να εμποδίσουμε κάποιο φως, που θα μπορούσε να αλλοιώσει την ιδέα μας για τον «άλλο».
Συγχρωτιζόμαστε με «ομοίους», μην τυχόν και μας «χαλάσει τη σούπα» ο διπλανός, «ο άλλος»

Κι η αλήθεια είναι πως … δεν διαφέρω από κανέναν άλλο από εσάς.
Ίδιος είμαι.
Γι’ αυτό και γράφω αυτό το κείμενο
Για μένα
Να το διαβάζω κάθε τέλος του χρόνου και να ζητώ συγνώμη από τον πιτσιρικά μέσα μου που κάποτε ανέμελος έπαιζε βόλους στην αυλή του σχολείου, με την ελπίδα κάποια ημέρα να μπορέσω να δω τον κόσμο με τα δικά του μάτια.
Ίσως μάταια.

Κανείς όμως ποτέ δε θα με κατηγορήσει πως δεν προσπάθησα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια, σκέψεις, απόψεις και άρθρα, πολιτικού, και όχι μόνο, περιεχομένου. Παρακαλώ θερμά, σε περίπτωση σχολίων να αποφεύγετε τη χρήση βωμολοχιών ή άλλων προσβλητικών παρατηρήσεων