Πέμπτη 16 Ιουλίου 2015

Επισημάνσεις

Αυτά που μερικοί (ίσως) δεν έχουν καταλάβει ακόμη, είναι :

Α) ο ύποπτος (το λιγότερο) ρόλος του κ. Σόϊμπλε, ο οποίος και προφανώς δεν ενεργεί μόνος, όσον αφορά την επιμονή του στην πρόταση για συναινετική έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Προϋπόθεση γι’ αυτό, αποτελεί η σύνταξη ενός ΝΟΜΙΚΟΥ κειμένου το οποίο και θα περιγράφει την διαδικασία εξόδου, κάτι που ΔΕΝ υπάρχει σήμερα. Αυτό έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις υπογεγραμμένες, από όλα τα κράτη μέλη, Συνθήκες της Ευρωζώνης, που δίνουν το δικαίωμα στον πρόεδρο της ΕΚΤ (και όχι μόνο) να αναφέρει ότι «η συμμετοχή στο ευρώ είναι αμετάκλητη». Ένα τέτοιο κείμενο, μπορεί -κατά τη γνώμη μου- να αποτελέσει νομικό προηγούμενο για οποιοδήποτε άλλο κράτος μέλος της Ευρωζώνης θελήσει να αποχωρήσει από αυτή. Κάτι που ΚΑΝΕΝΑ κράτος δεν μπορεί να κάνει σήμερα, χωρίς ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ να πρέπει να αποχωρήσει ΚΑΙ από την Ευρωπαϊκή Ένωση

Β) η χθεσινή ψήφιση του νομοσχεδίου, όπως και αυτή του επομένου που θα έρθει προς ψήφιση μέχρι τις 22 Ιουλίου, αποτελούν ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ για τη συνέχιση της διαπραγμάτευσης με τους ευρωπαίους «εταίρους» και δανειστές μας. Μιας διαπραγμάτευσης που θα έχει ως στόχο την υπογραφή i) μιας δανειακής σύμβασης παροχής οικονομικής βοήθειας από τον ΕΜΣ προς την Ελλάδα, ύψους περίπου 86δις ευρώ, και ii) την υπογραφή ενός Μνημονίου Κατανόησης (έτσι λέγεται) που θα περιγράφει τους ΟΡΟΥΣ (μέτρα) βάσει των οποίων θα εκταμιεύονται οι δόσεις του νέου αυτού δανείου. Λαμβανομένου δε υπ’ όψιν ότι στη συμφωνία της 12ης Ιουλίου προβλέπεται ότι « …η σύνοδος κορυφής για το ευρώ κατέστησε ΣΑΦΕΣ, ότι η έναρξη διαπραγματεύσεων ΔΕΝ προδικάζει οποιαδήποτε ενδεχόμενη τελική συμφωνία επί νέου προγράμματος του ΕΜΣ» αλλά και ότι «Οι κίνδυνοι της ΜΗ ταχείας ολοκλήρωσης των διαπραγματεύσεων βαρύνουν ΠΛΗΡΩΣ την Ελλάδα», θεωρώ μάλλον δεδομένο ότι τα δύσκολα είναι μπροστά μας και τίποτε δεν έχει ακόμη τελειώσει

Ναι, αυτό που πρόσκαιρα αποφύγαμε είναι η άτακτη χρεοκοπία και (κυρίως) η αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης μιας χώρας που αποτελεί τον ΜΟΝΑΔΙΚΟ ίσως παράγοντα σταθερότητας και ασφάλειας, μέσα σ’ ένα νοητό τρίγωνο αποσταθεροποίησης και εθνικών κινδύνων που περιλαμβάνει τις (εξίσου γεωπολιτικά σημαντικές) Ουκρανία, Λιβύη και Συρία. Μια αποσταθεροποίηση που είναι πιθανό να εκμεταλλευθούν (με όποιο τρόπο) άσπονδοι φίλοι και εχθροί, που έμαθαν να εξωτερικεύουν τα εσωτερικά τους προβλήματα.

Εκείνα που άμεσα έπονται όμως (εντός των επομένων δύο μηνών), θα καθορίσουν και την πορεία της χώρας τα επόμενα δύσκολα χρόνια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια, σκέψεις, απόψεις και άρθρα, πολιτικού, και όχι μόνο, περιεχομένου. Παρακαλώ θερμά, σε περίπτωση σχολίων να αποφεύγετε τη χρήση βωμολοχιών ή άλλων προσβλητικών παρατηρήσεων