Μια μοναδική ευκαιρία

Δεκαπέντε μόλις ημέρες πέρασαν από την ανάληψη των καθηκόντων της νέας κυβέρνησης συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛΛ.

Δεκαπέντε ημέρες που ήταν ικανές να αλλάξουν την ψυχολογία των Ελλήνων. Να φέρουν ένα αίσθημα ενότητας, που τόσο είχε λείψει απ’ όλους, τα πέντε τουλάχιστον τελευταία χρόνια της μνημονιακής λαίλαπας.

Δεκαπέντε ημέρες που ήταν ικανές να αλλάξουν τη διεθνή ατζέντα και να φέρουν το ζήτημα των πολιτικών αποφάσεων που λαμβάνονται στην Ελλάδα, ως κεντρικό θέμα των συζητήσεων που επηρεάζουν τόσο την Ευρώπη, όσο και την παγκόσμια πραγματικότητα.

Θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο πλέον, ότι τα πρώτα δείγματα των πολιτικών τοποθετήσεων και δηλώσεων από ανώτατα κυβερνητικά στελέχη, τα οποία συμπληρώθηκαν από την εναρκτήρια ομιλία της νέας προέδρου της Βουλής αλλά και τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης, θα ακολουθήσουν στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση, τόσο τα ανάλογα Σχέδια Νόμων που πρόκειται να κατατεθούν το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, όσο και οι αποφάσεις του νομοθετικού σώματος των Ελλήνων.

Σχέδια Νόμων που θα αντιμετωπίζουν με καίριο και όσο το δυνατό πιο άμεσο τρόπο την καθημερινότητα των πολιτών, αίροντας και αναστέλλοντας τις συνέπειες των εγκληματικών πολιτικών της άκρατης λιτότητας που υπαγορεύθηκαν και επιβλήθηκαν από τους «εταίρους» και δανειστές μας, προκαλώντας ουσιαστικά την ανθρωπιστική κρίση στη χώρα μας.

Και αποφάσεις της Βουλής  που θα βάλουν τέλος στην χρόνια (και δίκαιη) απαξίωση της πολιτικής και την αποστροφή που νιώθουν στην πλειονότητά τους οι Έλληνες, προς κάθε τι και κάθε έναν που είχε ή έχει αποφασίσει να ασχοληθεί ενεργά με αυτή (το γνωστό … «όλοι ίδιοι είναι»).

Όσον αφορά δε αυτό το τελευταίο, θα πρέπει, παράλληλα με τα νομοσχέδια που πρόκειται να κατατεθούν, να ληφθούν οι πρωτοβουλίες εκείνες που θα εκριζώνουν τα διαχρονικά καρκινώματα που απομυζούσαν, και συνεχίζουν ακόμη να απομυζούν, το μόχθο των Ελλήνων.

Καρκινώματα που χρόνια τώρα κατάφεραν να εδραιώσουν τη θέση τους στην ελληνική επιχειρηματική –κυρίως– πραγματικότητα. Καρκινώματα που πολλαπλασιάσθηκαν έχοντας άλλοτε τη νομική και άλλοτε την πολιτική κάλυψη που απλόχερα -πολλές φορές- τους προσφέρθηκε, δημιουργώντας τους γνωστούς και αγνώστους οικονομικούς ολιγάρχες της πατρίδας μας. Καρκινώματα που εξαπλώθηκαν και κατέλαβαν το ζωτικό χώρο του υγιούς εκείνου κομματιού των ευσυνείδητων πολιτών που, είτε συνέχισαν να φέρουν βαρύ και ανάλγητο το φορτίο της υποστήριξης των δημοσίων εσόδων, είτε εγκατέλειψαν τη «μάχη», παραδίδοντας … άνευ όρων «τα όπλα» της προσπάθειας για την καθημερινή τους επιβίωση, στερώντας τόσο από τους ίδιους, όσο και από τις οικογένειές τους (και τις  οικογένειες όσων τυχόν εργάζονταν σε αυτούς) ακόμη και τα απλά εκείνα μέσα της αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Στην κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξαρτήτων Ελλήνων λοιπόν, δίνεται η μοναδική ίσως ευκαιρία στα χρόνια της μεταπολίτευσης, με την υποστήριξη της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών της ελληνικής κοινωνίας, όπως αυτή εκφράσθηκε με τα ενωτικά συλλαλητήρια της περασμένης εβδομάδας, και όσο η λαϊκή εντολή είναι ακόμη νωπή, με κάθε νόμιμο τρόπο κι ενεργοποιώντας τους κατάλληλους θεσμικούς παράγοντες, να απαλλαγεί μια και καλή από τα στοιχεία εκείνα που, είναι σίγουρο, θα προσπαθήσουν να διαβάλουν, αν όχι να υποσκάψουν, την εθνική αυτή προσπάθεια.

Μία προσπάθεια που, εάν της δοθεί ο κατάλληλος χρόνος, είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει την Ελλάδα σε  μία άνευ προηγουμένου υγιή ανάπτυξη.

Μία ανάπτυξη που θα βασίζεται στα πραγματικά στοιχεία της Ελληνικής Δημοκρατίας. Της Ισότητας, της Αξιοκρατίας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.

Μια κυνική ομολογία (;)

Η κυνική ομολογία (;) του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κ. Μ. Σουλτς πως θα προτιμούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να είχε συνεργαστεί με το Ποτάμι κι όχι με τους ΑΝ.ΕΛΛ., αναδεικνύει ουσιαστικά την προσπάθεια που είχε ξεκινήσει εδώ και μήνες με τη δημιουργία του πολιτικού αυτού σχηματισμού, ως ανάχωμα προς το ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝ.ΕΛΛ. (κυρίως) των φυλλορροούντων από ψηφοφόρους συστημικών  κομμάτων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.

Σηματοδοτεί επίσης και την αρχή (ίσως) μιας υπόγειας προσπάθειας για τη διάλυση αυτής της κυβερνητικής συνεργασίας, η οποία δε βολεύει με τίποτε, τόσο τους εγχώριους όσο και τους εκτός Ελλάδος διαχρονικά ωφελούμενους, από τις πολιτικές αποφάσεις των πολιτικών ταγών της χώρας.

Μία προσπάθεια που, κατά τη γνώμη μου, ίσως κατευθυνθεί προσπαθώντας να βρει ευήκοα ώτα, όσο περίεργο κι αν ακουστεί σε κάποιους, κυρίως προς την (λεγόμενη) αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, παροτρύνοντας τους εκφραστές της στη σκλήρυνση της στάσης τους, όσον αφορά τις θέσεις και ιδέες τους, με τις οποίες σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να συμφωνήσουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες.

Είναι πιθανό λοιπόν, χωρίς αυτό κατ’ ανάγκη να σημαίνει ότι κάτι τέτοιο θα γίνει με την ως άνω αναφερόμενη παρότρυνση, βουλευτές ή κυβερνητικά στελέχη που εκφράζουν το αριστερό αυτό ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ, το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, να προσπαθήσουν να φέρουν προς ψήφιση στη νέα Βουλή, Σχέδια Νόμου ή τροποποιήσεις σε νομοσχέδια που θα παραβιάζουν τις κόκκινες γραμμές των ΑΝ.ΕΛΛ.

Έχοντας ως καλά τεκμηριωμένο άλλοθι, την πραγμάτωση του ονείρου μιας καθαρά αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα, και χωρίς φυσικά καμία έξωθεν παρότρυνση, έχουμε ήδη δηλώσεις και εξαγγελίες κυβερνητικών στελεχών για ζητήματα που δεν πρόκειται να γίνουν αποδεκτά από τους Ανεξάρτητους Έλληνες (πχ να φύγει ο φράχτης του Έβρου, να αφοπλισθεί η ΕΛ.ΑΣ. κλπ).

Εάν κάτι τέτοιο δεν γίνει άμεσα αντιληπτό από τους εκφραστές της αριστερής πτέρυγας των κυβερνητικών (και όχι μόνο) στελεχών του, πρωθυπουργού πλέον, κ. Τσίπρα, το πιο πιθανό είναι εξαγγελίες και δηλώσεις όπως οι παραπάνω, να αποτελέσουν επιχείρημα και πεδίο δράσης στα (πιθανά) σχέδια διάλυσης της σημερινής κυβερνητικής συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛΛ., από και για εκείνους ακριβώς, που ήδη την έχουν ομολογήσει.

Μέχρι στιγμής, ο σημερινός πρωθυπουργός δείχνει να έχει καταλάβει ότι η συνεργασία του με τον Π. Καμμένο, είναι η μοναδική, στο σημερινό πολιτικό σκηνικό, που μπορεί να του διασφαλίσει μία ομαλή και με τις κατάλληλες εγγυήσεις πορεία, προς την πραγματική έξοδο της Ελλάδας από την οικονομική και ανθρωπιστική κρίση η οποία ταλανίζει τη χώρα τα πέντε τελευταία χρόνια.

Οποιαδήποτε άλλη λύση κυβερνητικής συνεργασίας, τύπου «Ποταμιού» πχ, γνωρίζει τόσο ο ίδιος όσο και η πλειονότητα των εκλεγμένων βουλευτών του, ότι θα οδηγήσει στον εγκλωβισμό και την εξάρτησή του από τα ίδια εκείνα συμφέροντα που εδώ και χρόνια καταγγέλλει.

Κατά συνέπεια, όσο οι Ανεξάρτητοι Έλληνες παραμένουν ισχυροί και εντός της κυβέρνησης, αποτελούν την μόνη και πραγματική δύναμη που δίνει επιχειρήματα σθεναρής αντίστασης σε όλους εκείνους (εντός και εκτός Ελλάδος) που μέχρι πριν λίγες ημέρες, προσπαθούσαν να τρομοκρατήσουν έναν ολόκληρο λαό με τις, χωρίς ίχνος ντροπής, καταστροφολάγνες δηλώσεις τους.

Και αυτό, καλύτερα απ’ όλους, το γνωρίζει ο ίδιος ο κ. Τσίπρας.