Κυριακή 26 Μαΐου 2013

Για ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά (Οδυσσέας Ελύτης, 1911-1996)


Όχι άλλα στοιχεία !!
Τέλειωσαν πια οι λέξεις. Ποιος ο σκοπός της παράθεσής τους ;
Τι κερδίζει ο άνεργος εάν γνωρίζει ότι δεν είναι μόνος του, αλλά μαζί με 1.500.000 ακόμα, πέρα απ’ το γεγονός πως, σε οποιαδήποτε «διαπραγμάτευσή» του με τον όποιο πιθανό εργοδότη του, θα γνωρίζουν και οι δύο, ποιος έχει το … «πάνω χέρι» ;
Τι μπορεί να προσφέρει στο δημόσιο ή δημοτικό υπάλληλο, η γνώση ότι 25.000 συνάδελφοί του πρόκειται να χάσουν τις δουλειές τους μέσα σε δυο χρόνια, πέρ’ απ’ το φόβο ότι μπορεί να είναι ο επόμενος ;
Ποιος ο σκοπός του να γνωρίζει ο ελεύθερος επαγγελματίας,  ότι άλλοι 60.000 επιχειρηματίες πρόκειται να βάλουν λουκέτο στα καταστήματά τους, περ’ απ’ το να τον κυριεύσει ακόμη μεγαλύτερη απελπισία, έχοντας ήδη το βάρος των απλήρωτων υποχρεώσεών του ;
Τι μπορεί να κερδίσει ένα παιδί, βλέποντας τους γονείς του ν’ απομακρύνονται ψυχολογικά από κοντά του, απορροφημένοι από το άγχος του πώς θα τα βγάλουν πέρα χωρίς δουλειά, με φόρους και χαράτσια ;
Πόσο πιο χαρούμενος μπορεί να νιώσει ο συνταξιούχος, οποιουδήποτε ασφαλιστικού ταμείου, γνωρίζοντας ότι είναι πιθανό να μη βρει τα φάρμακά του τον επόμενο μήνα, ή – χειρότερα – και για τον ίδιο λόγο, το φίλο του που πέρναγαν μαζί τις ώρες τους στο καφενείο ;
Πώς ωφελείται ο ένστολος, ο δάσκαλος, ο ιερέας, αν ξέρει το ποσοστό της ύφεσης, για έκτη συνεχόμενη χρονιά, πέρ’ απ’ την πιθανότητα η γνώση του αυτή, να επηρεάσει το σκοπό τον οποίο τάχθηκε να υπηρετεί  ;
Σταματήστε λοιπόν να διαβάζετε τον κυκεώνα των στοιχείων με τα οποία σας βομβαρδίζουν καθημερινά, κι αποφασίστε να «κάνετ’ ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά».
Ενεργήστε, μαζικά κι ειρηνικά.


Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

Μαρτυρίες για τη γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού (του Νίκου Καρατουλιώτη, Υποστράτηγου ε.α)


Ο, μάλλον φιλότουρκος, Γάλλος αντιπλοίαρχος Ρολέν (Rollin), σ’ έκθεσή του προς το γαλλικό Γενικό Επιτελείο Ναυτικού στις 9 Φεβρουαρίου 1919, αναφέρει:

“Οι Νεότουρκοι σε συνεργασία με τους Γερμανούς φανέρωσαν τους στόχους τους. Απέβαλαν τη μάσκα… Από τις αρχές του 1914 υπό την καθοδήγηση του Γερμανού αρχιστρατήγου Liman Von Sanders άρχισαν συστηματικοί διωγμοί και εξορίες… Μεθοδική επιχείρηση εξαφάνισης του ελληνικού στοιχείου… Υπό το πρόσχημα στρατιωτικής επιταγής οι διωγμοί μεταβλήθηκαν σ’ εκατόμβες… Χιλιάδες εξοντώθηκαν στα περίφημα Αμελέ ταμπουρού”.

Ο Αμερικανός ταγματάρχης Γιόουελ δίνει μια εικόνα του Μικρασιατικού Πόντου το 1921: «Πτώματα, πτώματα σε όλο το μήκος της πορείας των εκτοπισμένων… φρίκη και πτώματα».

Ενώ ο Αμερικανός δημοσιογράφος Γκίμπονς γράφει: «Η πεδιάδα της Μαλάτειας ήταν στρωμένη με πτώματα Ελλήνων».

O Σοβιετικός αξιωματικός Φρούνζε (Frounze), έδωσε την ακόλουθη μαρτυρία για τους ηττημένους αντάρτες του Πόντου και τον Τοπάλ Οσμάν:
Topal Osman
«Συναντήσαμε μια μικρή ομάδα από 60-70 Έλληνες, οι οποίοι μόλις είχαν καταθέσει τα όπλα. Όλοι τους είχαν εξαντληθεί στο έπακρο… Άλλοι έμοιαζαν κυριολεκτικά με σκελετούς. Αντί για ρούχα κρέμονταν από τους ώμους τους κάτι απίθανα κουρέλια. Στο κέντρο της ομάδας βρίσκονταν ένας ψηλός κι’ αδύνατος παπάς, φορώντας το καλυμμαύχι του… Φυσούσε κρύος αέρας και όλη η ομάδα κάτω από τα σπρωξίματα των συνοδών-στρατιωτών, κατευθυνόταν με πηδηματάκια προς τη Χάβζα. Μερικοί όταν μας αντίκρισαν, άρχισαν να κλαίνε δυνατά ή μάλλον να ουρλιάζουν, μια και ο ήχος που ξέφευγε από τα στήθη τους, έμοιαζε περισσότερο με ουρλιαχτό κυνηγημένου ζώου.
Από τους 200.000 Έλληνες που ζούσανε στη Σαμψούντα, τη Σινώπη και την Αμάσεια έμειναν λίγοι μόνο αντάρτες που τριγυρίζουν στα βουνά. Το σύνολο σχεδόν των ηλικιωμένων, των γυναικών και των παιδιών εξορίστηκαν σε άλλες περιοχές με πολύ άσχημες συνθήκες.
Πληροφορήθηκα ότι οι τσέτες του Οσμάν Αγά (Τοπάλ Οσμάν) έσπειραν τον πανικό στην πόλη Χάβζα. Έκαψαν, βασάνισαν και σκότωσαν όλους τους Έλληνες και Αρμένιους που βρήκαν μπροστά τους.
Γκρέμισαν όλες τις γέφυρες. Παντού υπήρχαν σημάδια γκρεμίσματος.
Η διαδρομή από την πόλη Καβάκ προς το πέρασμα Χατζηλάρ θα μείνει για πάντα στη μνήμη μου όσο θα ζω. Σε απόσταση 30 χιλιομέτρων συναντούσαμε μόνο πτώματα. Μόνο εγώ μέτρησα 58. Σ’ ένα σημείο συναντήσαμε το πτώμα μιας ωραίας κοπέλας. Της είχανε κόψει το κεφάλι και το τοποθέτησαν κοντά στο χέρι της. Σε κάποιο άλλο σημείο υπήρχε το πτώμα ενός άλλου ωραίου κοριτσιού, 7-8 χρονών, με ξανθά μαλλιά και γυμνά πόδια. Φορούσε μόνο ένα παλιό πουκάμισο. Απ’ ότι καταλάβαμε, το κοριτσάκι καθώς έκλαιγε, έχωσε το πρόσωπό του στο χώμα, δολοφονημένο από το κάρφωμα της λόγχης του φαντάρου».
Otto Liman von Sanders

Απόσπασμα ομιλίας του πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας, Λόϋδ Τζώρτζ στό βρετανικό κοινοβούλιο (23 Ιουλίου 1922):
«Αναρωτιέμαι αν ο εντιμότατος και γενναίος βουλευτής (Kenworthy) είδε την έκθεση της αμερικανικής αποστολής για τις βιαιότητες που διαπράχθηκαν στον Πόντο. Τί συνέβη εκεί; Όχι μεμονωμένα περιστατικά, αλλά δεκάδες χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά εκτοπίστηκαν και δεκάδες χιλιάδες βρήκαν το θάνατο. Οι εκθέσεις πού αναφέρονται στην τύχη των γυναικών είναι αυτόχρημα φρικώδεις. Και όλες αυτές οι ακρότητες διεπράχθησαν χωρίς να προηγηθεί εξέγερση. Χωρίς να υπάρξει πρόκληση. Ήταν καθαρά προμελετημένη εξόντωση. “Εξόντωση” δεν είναι δική μου λέξη. Είναι η λέξη πού χρησιμοποίησε η αμερικάνική αποστολή».

Ο προσχεδιασμένος αφανισμός, ξεκινά το 1916 με το πρόσχημα να μην ενωθούν οι Έλληνες του Πόντου με τις Ρωσικές δυνάμεις, που πολιορκούσαν τον Πόντο για να ολοκληρωθεί τον Αύγουστο του 1923 όταν ο Κεμάλ αναφώνησε θριαμβευτικά: «Επί τέλους τους ξεριζώσαμε»…
«Από τα αποτελέσματα των Βαλκανικών πολέμων και από τους Γερμανούς, τους επίσημους συμβούλους των, οι Νεότουρκοι διδάχτηκαν ότι μόνο μετά την εξαφάνιση των Ελλήνων και των Αρμενίων θα έκαναν πατρίδα τους τη Μικρά Ασία . Οι διάφορες μορφές βίας δεν αρκούσαν για να φέρουν τον εκτουρκισμό.
H Γερμανία στην προσπάθειά της να πετύχει τους οικονομικούς και πολιτικοστρατηγικούς της στόχους στον νευραλγικό αυτό χώρο, δεν δίστασε να θυσιάσει τους χριστιανικούς λαούς της Ανατολής στο βωμό του Παντουρκισμού»(1).
Mustafa Kemal & Liman van Sanders
Η Τουρκία άρχισε την εθνοκάθαρση με τη στρατολόγηση των χριστιανών στα τάγματα εργασίας (Αμελέ-ταμπουρού), που σχηματίστηκαν με την δικαιολογία κατασκευής δημοσίων έργων, ενώ στην πραγματικότητα ήταν τάγματα θανάτου. «….. χιλιάδες αποθνήσκουν προσβαλλόμενοι υπό ασθενειών, πυρετών, εξανθηματικού τύφου, χολέρας».(2).

«Από τούρκο λοχία λιποτάκτη πήραμε τις εξής πληροφορίες:
Οι ανυπότακτοι Έλληνες καταδικάστηκαν σε θάνατο κατά χιλιάδες, αλλά στην πραγματικότητα τούς έστειλαν στην περιοχή Bozanti, γιά να χρησιμοποιηθούν σε κοπιώδεις εργασίες για το άνοιγμα του τούνελ στο όρος Ταύρος. Αγνοείται τί έγιναν, αλλά γνωρίζουμε μεγάλος αριθμός είναι νεκροί»(3).
Ο Γερμανικός στρατός, φοβόταν τον διαμελισμό της οθωμανικής αυτοκρατορίας και τυχόν προσάρτηση τμημάτων αυτής σε περιοχές υπό ρωσικό, βρετανικό ή γαλλικό έλεγχο.

«Οι Γερμανοί είχαν τεράστια οικονομικά και στρατιωτικά συμφέροντα στην Τουρκία. Έλπιζαν ότι με μια ισχυρή Τουρκία θα ανταγωνίζονταν καλύτερα τους Βρετανούς. Η Γερμανία εκπόνησε ένα «πρόγραμμα ακεραιότητας της Τουρκίας», η υλοποίηση του οποίου προϋπέθετε την εξόντωση των πληθυσμών εκείνων που ενίσχυαν τις φυγόκεντρες τάσεις στο εσωτερικό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο σύνδεσμος Γερμανίας και Νεότουρκων ήταν ο Λήμαν Φόν Σάντερς, ο οποίος είχε αναλάβει την οργάνωση του τουρκικού στρατού τον οποίο και πράγματι εκσυγχρόνισε ενώ ταυτόχρονα τον εξόπλισε με βαρύ οπλισμό και αμέτρητα εφόδια. Με την λήξη των Βαλκανικών πολέμων Γερμανία και Τουρκία, στοχοποιούν ως εχθρό και την Ελλάδα, εκτός της Γαλλίας, της Αγγλίας και της Ρωσίας.
Η Τουρκία είναι πρωτίστως μια μουσουλμανική χώρα και οι ιδέες του μουσουλμανισμού και η επιρροή του πρέπει να κυριαρχούν. Κάθε άλλη θρησκευτική προπαγάνδα πρέπει να κατασταλεί αφού δεν μπορεί κανείς να εμπιστευτεί τους Χριστιανούς, οι οποίοι πάντα δούλευαν για την κατάρρευση του νέου καθεστώτος(4).

«Αρκετοί ερευνητές θεωρούν ότι η καταπίεση και η εξαφάνιση των χριστιανικών κοινοτήτων υπήρξε έμπνευση των Γερμανών. Ο Μιχ. Ροδάς θεωρεί ότι στόχος της Γερμανίας ήταν “… να εκδιωχθούν τελείως οι Άγγλοι και οι Γάλλοι και να συντριβούν οι Έλληνες.” Το στόχο αυτό προπαγάνδιζε από το 1915 ο Γερμανός Φράνς Κόολερ: “Αφ’ ενός, με τον τουρκικό αποικισμό στα παρ’ αμιγών Ελλήνων κατοικούμενα νησιά του Αιγαίου και τις Μικρασιατικές ακτές -απ’ όπου αυτοί θα εκδιωχθούν- αφ’ ετέρου με την ηθική και οικονομική εξασθένηση όσων Ελλήνων απομείνουν, θα κατορθωθεί ο βαθμιαίος εξισλαμισμός της Τουρκίας. Θα κατορθωθεί η ίδρυση τουρκικού κράτους με συμπαγή τουρκική μάζα, κράτους δηλαδή που θα έχει καθαρά εθνικό χαρακτήρα. …Οι ελληνικές αρπακτικές διαθέσεις δεν θα έχουν πλέον έδαφος πραγματοποίησης. Γιατί η κύρια βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η πολιτική του ελευθέρου βασιλείου, η λύτρωση του υποταγμένου γένους, θα έχει εκλείψει αφού ο Ελληνισμός θα ΄χει εξαφανιστεί»(5).
The Lincoln Daily Star, October 19th 1917, page 7.

Πηγή : από άρθρο του Νίκου Καρατουλιώτη, Υποστράτηγου ε.α στο olympia.gr

1. Του Κώστα Φωτιάδη.
Ο Κώστας Φωτιάδης είναι Αν. Καθηγητής Α.Π.Θ. – Παιδαγωγικό Τμήμα Φλώρινας
2. έκθεση του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών
3. Γαλλικό Γενικό Επιτελείο, 1η Οκτωβρίου 1918
4. “Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ“. Ουγγρικό περιοδικό ιστορίας Trianoni Szemle
5. Του Βλάση Αγτζίδη για την πολιτική του τουρκικού εθνικισμού και τη γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών στην Ανατολή

Για τη Χαρά ...


Σάββατο απόγευμα΄ η αίθουσα μισογεμάτη κι ο μέσος όρος ηλικίας των παρευρισκομένων να βρίσκεται κοντά στο 45  με 50.

Η … εκτός εποχής ζέστη, κάνει την παρακολούθηση της ομιλίας, σχετικά δύσκολη. Ο απλός λόγος της ομιλήτριας όμως και η ζέση με την οποία παρουσιάζει το θέμα της, κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον των παρευρισκομένων.

Ο χώρος είναι η αίθουσα εκδηλώσεων της Χριστιανικής Ένωσης Καβάλας, ομιλήτρια η δασκάλα Χαρά Νικοπούλου και το θέμα της «Η Θράκη χθες και σήμερα».

Το κείμενο αυτό δε θα είχε κανένα λόγο ύπαρξης, εάν δεν διάβαζα την προηγούμενη ακριβώς ημέρα, ένα καλογραμμένο όσο και δεικτικό άρθρο σε τοπική εφημερίδα, το οποίο –κατά λέξη – αναφερόταν στην ξεχωριστή αυτή μορφή που (κατά την ταπεινή μου γνώμη) τιμά το λειτούργημα του Δασκάλου στη χώρα, με χαρακτηρισμούς όπως  «σαλταρισμένη» και «απόλυτο σύμβολο του εθνικιστικού τόξου».
Με τον, εμφανή πλέον,  «κίνδυνο» να θεωρηθώ μέλος του "εθνικιστικού" αυτού τόξου, από την μερίδα εκείνη των αναγνωστών που  συμφωνούν με τις απόψεις του αρθρογράφου πως η κα Νικοπούλου αποτελεί –εν ολίγοις – τη μάνα που … περιθάλπει το «αυγό του φιδιού» στην Ελλάδα, ή (τουλάχιστον) αποτελώ πάραυτα μέρος των «αμόρφωτων, φανατικών, άσχετων, παρακμιακών και ημιμαθών» που αποτελούν το «κοινό της», αναλαμβάνω το … ρίσκο.
Αγαπητέ μου, κάνεις λάθος.
Και κάνεις λάθος γιατί δεν ήσουν παρών.
Κάνεις λάθος γιατί προτιμάς να βάζεις ακόμη ταμπέλες στους ανθρώπους, «εμείς» και «οι άλλοι».
Κάνεις λάθος γιατί οι δικές σου καλές προθέσεις, δεν αποτελούν εγγύηση για την ανταπόδοσή τους, από αυτούς προς τους οποίους απευθύνονται.
Κάνεις λάθος γιατί ο (όποιος) κίνδυνος υπάρχει, και οι εκφραστές του δε λαμβάνουν πλέον κανένα μέτρο, ούτε καν συγκάλυψης.
Κάνεις λάθος γιατί ο «όμορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος» που, πιθανόν, να έχεις ταχθεί να υπηρετείς, δεν υπάρχει –δυστυχώς – παρά μόνο στα ποιήματα του Δ.Σολωμού προς μια κάποια Φραγκίσκα Φραίζερ.
Εάν είχες δίκιο, αγαπητέ μου συμπολίτη, δε θα χρειαζόμασταν καμιά Νικοπούλου.
Δε θα υπήρχε καμία σημαία «ανεξάρτητου κράτους» στη «Δυτική Θράκη», στους Νομούς Ξάνθης, Ροδόπης και Έβρου δηλαδή, στα γραφεία ή στα χέρια κανενός Έλληνα πολίτη, πόσο μάλλον βουλευτή  του Ελληνικού Κοινοβουλίου.
Δε θα υπήρχε καμία εξοντωτική πίεση στους Πομάκους και τους Ρομά της Θράκης να αποδεχθούν ότι ανήκουν σε άλλη … εθνότητα, όπως πρόσφατα αναφέρεται και στην έκθεση του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ (για τους δικούς τους έστω λόγους).
Εάν είχες δίκιο, δε θα χρειαζόταν καν να υπήρχα εγώ και οι, ελεύθερες χαρακτηρισμού, απόψεις μου.
Θα ήμουν, ίσως, ο ευτυχέστερος των ανθρώπων εάν ο κόσμος, όπως ελπίζω ότι τον φαντάζεσαι, ήταν πραγματικός.
Χωρίς ατομικά συμφέροντα κι ανταγωνισμούς, χωρίς κακία για το συνάνθρωπο, με μία παγκόσμια ειρήνη που θα διαρκεί για πάντα.
Έχεις όμορφα όνειρα φίλε μου και μακάρι κάποια στιγμή να γίνουν ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ αποδεκτά απ’ ΌΛΟ τον κόσμο.
Μέχρι τότε, η ουράνια Πολιτεία του Πλάτωνα, θ’ αποτελεί μια ουτοπία.
Κι οι Χαρές, αν και σπάνιες, θ’ αποτελούν φωτεινά σημεία ενημέρωσης, στον κατασκότεινο ουράνιο θόλο των καιρών μας.

Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΕΡΕΝΣ ΚΟΥΙΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΑΥΓΗ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΩΝ ΔΕΚΑ ΜΙΚΡΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ


«ΟΛΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΑΣ, ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΑ, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΑΟΖ ΚΑΙ ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ, ΟΡΙΖΟΥΝ ΠΑΤΡΙΔΑ»

Την κραυγή απόγνωσης των αντιδημάρχων δέκα μικρών νησιών που έχουν βυθιστεί στην εγκατάλειψη και προτείνουν την εκπόνηση σχεδίου σωτηρίας, προκειμένου να προστατευθούν έστω και την τελευταία στιγμή από την πολιτική των Μνημονίων και τις οδηγίες της Τρόϊκας, μεταφέρει με Ερώτησή του προς τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και τους Υπουργούς Νησιωτικής Πολιτικής Κώστα Μουσουρούλη, Ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη, Υγείας Ανδρέα Λυκουρέντζο και Εσωτερικών Ευριπίδη Στυλιανίδη, ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Τέρενς Κουίκ.

Τα νησιά είναι: Οθωνοί, Ερείκουσα, Μαθράκι, Καστός, Κάλαμος, Ηρακλειά, Σχοινούσα, Δονούσα, Κουφονήσια, Αντικύθηρα.

Υπενθυμίζουμε ότι πρόσφατα η κυβέρνηση θέλησε να κόψει με εντολή Τρόϊκας και Στουρνάρα την πενιχρή αντιμισθία των αντιδημάρχων αυτών, αλλά υπήρξε σφοδρή αντίδραση από τους Βουλευτές όλων των κομμάτων και το θέμα σταμάτησε.

Σύμφωνα με επιστολή των δέκα αντιδημάρχων, που παραδόθηκε στο γραφείο του πρωθυπουργού και στους λοιπούς αρχηγούς των κομμάτων, «η εξαίρεση των προαναφερομένων περιοχών από τον Καλλικράτη, βάσει της αρχής «κάθε νησί και Δήμος», συνιστά κατάφωρη καταπάτηση της αρχής της ισότητας».

«Έχουμε την τιμή να εκπροσωπούμε δέκα νησάκια μοναδικής ομορφιάς, με ιδιαίτερο φυσικό πλούτο, ευαίσθητα οικοσυστήματα στη στεριά και στη θάλασσα που χρήζουν προστασίας, μνήμες ιστορίας και πολιτισμού αιώνων και χιλιετιών», υπογραμμίζουν οι αντιδήμαρχοι και τονίζουν πώς «ο μικρός πληθυσμός των νησιών αυτών, δεν ήταν αρκετός για να συγκινήσει την Κεντρική Εξουσία ώστε να φτάσει η φωνή τους μέχρι τα αυτιά των αρμοδίων».

Τα νησιά των δέκα τοπικών αρχόντων, βρίσκονται ένα στάδιο πριν την εγκατάλειψη. Τα περισσότερα, αντιμετωπίζουν πρόβλημα υδροδότησης, οι συγκοινωνίες είναι ελλιπείς, τα λιμάνια προβληματικά, αγροτικός ιατρός δεν υπάρχει, ενώ το κόστος οικοδομής λόγω του αυξημένου κόστους μεταφοράς, είναι διπλάσιο έως και τριπλάσιο από την ίδια οικοδομή σε οποιαδήποτε πόλη ή χωριό της ηπειρωτικής Ελλάδας.

Και επειδή όλα τα νησιά μας, μικρά και μεγάλα εκτός από ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, ορίζουν ΠΑΤΡΙΔΑ, οι δέκα αντιδήμαρχοι προτείνουν την εκπόνηση σχεδίου σωτηρίας, ώστε να σωθούν έστω και την τελευταία στιγμή από τις αδηφάγες ορέξεις των μεγαλοκαρχαριών της ελεύθερης αγοράς.

Στα πλαίσια αυτά, οι τοπικοί άρχοντες προτείνουν τη δέσμευση ποσού κεντρικά και όχι από τις Περιφέρειες για τα 10 μικρά νησιά, τη δημιουργία ευέλικτης διαχειριστικής ομάδας που θα ασχοληθεί με τις περιοχές αυτές, το διορισμό τεχνικού συμβούλου για την εκπόνηση μελετών μέχρι την οριστική ένταξη των έργων και τη δυνατότητα απευθείας σύμβασης των Δήμων με ΑΕΙ, ολοκλήρωση έργων για την αύξηση της προσβασιμότητας (λιμάνια, συγκοινωνίες, αγκυροβόλια κλπ), τη δημιουργία τουριστικών υποδομών, τον άμεσο διορισμό αγροτικών ιατρών, τη διατήρηση των επιδοτήσεων των άγονων γραμμών και την προβολή των νησιών προκειμένου να προσελκύσουν τουρίστες κυρίως από τη Ρωσία και την Κίνα.

«Τι απαντάτε στις αιτιάσεις των δέκα αντιδημάρχων για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν;», ερωτά τον Πρωθυπουργό και τους αρμόδιους Υπουργούς ο Τέρενς Κουίκ και ζητά την αποδοχή του συνόλου του σχεδίου σωτηρίας που προτείνουν οι δέκα αντιδήμαρχοι.

Ακολουθεί το κείμενο της Ερώτησης.


ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ:

ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ, ΑΙΓΑΙΟΥ ΚΑΙ ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΜΟΥΣΟΥΡΟΥΛΗ

ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΥΠΟΔΟΜΩΝ, ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΤΥΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ

ΥΓΕΙΑΣ ΑΝΔΡΕΑ ΛΥΚΟΥΡΕΝΤΖΟ

ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗ

ΘΕΜΑ: 10 ΜΙΚΡΑ ΝΗΣΙΑ ΕΚΠΕΜΠΟΥΝ SOS
Κύριε πρωθυπουργέ, κ.κ. Υπουργοί,

Σας μεταφέρω χωρίς περαιτέρω σχόλια την κραυγή απόγνωσης των αντιδημάρχων δέκα μικρών νησιών, που προτού βυθιστούν στην εγκατάλειψη, με αίσθημα ευθύνης απέναντι στους συμπολίτες τους προτείνουν την εκπόνηση σχεδίου σωτηρίας, προκειμένου να προστατευθούν έστω και την τελευταία στιγμή από την πολιτική των Μνημονίων και τις οδηγίες της Τρόϊκας.

Επειδή δεν γνωρίζω εάν έχετε δώσει την πρέπουσα σημασία στις αιτιάσεις των δέκα αντιδημάρχων (αν και θα έπρεπε) σας επισυνάπτω την επιστολή τους, όπως ακριβώς προωθήθηκε σε εσάς αλλά και τους λοιπούς αρχηγούς των κομμάτων:
«ΠΡΟΣ:

ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΥΡΙΟ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ

ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΥΡΙΟ ΕΥΑΓΓΕΛΟ ΒΕΝΙΖΕΛΟ

ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ ΚΥΡΙΟ ΦΩΤΗ ΚΟΥΒΕΛΗ

ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΤΗΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΚΥΡΙΟ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ

ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΥΡΙΟ ΠΑΝΟ ΚΑΜΜΕΝΟ

ΤΟΝ Γ.Γ. ΤΟΥ ΚΚΕ ΚΥΡΙΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ

Αξιότιμοι κύριοι,

Είμαστε οι αντιδήμαρχοι των δέκα μικρών νησιών που σύμφωνα με τον Καλλικράτη (Ν. 3852/10) ανήκουμε σε μεγαλύτερους νησιωτικούς δήμους και συγκεκριμένα:

Στο ΔΗΜΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ: Οι Οθωνοί, Η Ερείκουσα, Το Μαθράκι,

Στο ΔΗΜΟ ΛΕΥΚΑΔΑΣ: Ο Κάλαμος, Ο Καστός,

Στο ΔΗΜΟ ΝΑΞΟΥ: Η Ηρακλειά, Η Σχοινούσα, Η Δονούσα,Τα Κουφονήσια,

Στο ΔΗΜΟ ΚΥΘΗΡΩΝ Τα Αντικύθηρα.

Η ηθική βάση για μια νησιωτική πολιτική βασίζεται στη ρήση “Treat equals equally and unequals unequally in proportion to their differences” Δηλαδή αποτελεί παραβίαση της αρχής της ισότητας όταν αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο όσοι δεν είναι ίσοι. (Κείμενο εργασίας Υπουργείου Ναυτιλίας, Αιγαίου και νησιωτικής πολιτικής).
Η νομική βάση για την άσκηση νησιωτικής πολιτικής προσδιορίζεται:

Α) Σε ευρωπαϊκό επίπεδο από τη συνθήκη της Λισσαβόνας όπου στο πλαίσιο της πολιτικής της οικονομικής, κοινωνικής και εδαφικής συνοχής καλείται να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στις αγροτικές περιοχές, στις ζώνες που συντελείται βιομηχανική μετάβαση και τέλος στις περιοχές που πλήττονται από σοβαρά και μόνιμα φυσικά ή δημογραφικά προβλήματα όπως είναι οι ιδιαίτερα αραιοκατοικημένες περιοχές και οι νησιωτικές, διασυνοριακές και ορεινές περιοχές (άρθρο 174 & 3).

B) Σε εθνικό επίπεδο όπου στην τελευταία τροποποίηση του Συντάγματος υπάρχουν ρητές αναφορές στα νησιά:

«Ο κοινός νομοθέτης και η Διοίκηση όταν δρουν κανονιστικά, υποχρεούνται να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες των νησιωτικών και ορεινών περιοχών, μεριμνώντας για την ανάπτυξή τους» (άρθρο 101 & 4).

Από τις παραπάνω διατάξεις προκύπτει ότι το Σύνταγμα και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο (Συνθήκη Λισσαβόνας και παλαιότερες αποφάσεις Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων) απαιτούν την λήψη ειδικών νομοθετικών μέτρων και την εφαρμογή ειδικών πολιτικών που να λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαιτερότητες του νησιωτικού χώρου.

Από τα παραπάνω όμως προκύπτει το εξής ερώτημα:

Ελήφθησαν όλα αυτά υπόψη και κυρίως η αρχή της ισότητας όταν σύμφωνα με τον Καλλικράτη εξαιρέθηκαν τα νησιά μας, από το «κάθε νησί και Δήμος»;

Έχουμε την τιμή να εκπροσωπούμε μικρονησιώτες, υπερήφανους ανθρώπους που υποφέρουν εδώ και αρκετά χρόνια από τις οριζόντιες αντινησιωτικές πολιτικές που εφαρμόζει η Πολιτεία για αυτούς.
Άνθρωποι του μόχθου, ναυτικοί και μετανάστες στη πλειοψηφία τους δεν συνηθίζουν να μπαίνουν στα πολιτικά γραφεία των κομμάτων.
Δεν έχουμε βίλλες με γκαζόν, πισίνες και τζακούζι. Στις πλατείες και στους δρόμους μας δεν θα συναντήσετε Πόρσε, Καγιέν, Μερσεντές και Φερράρι. Το 10% των χρημάτων που κατασπαταλήθηκαν σε άστοχες επιδοτήσεις και σε υπερτιμημένα έργα αν πήγαιναν σε μία ολοκληρωμένη νησιωτική πολιτική, αυτή τη στιγμή θα είχαμε σωθεί.
Ο νεοπλουτισμός δεν μας άγγιξε και δεν τον θέλουμε.

Ο μικρός πληθυσμός μας δεν ήταν αρκετός για να συγκινήσει την Κεντρική Εξουσία και να φτάσει η φωνή μας μέχρι τα αυτιά των αρμοδίων.
Είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι ακούμε τον υπουργό Ναυτιλίας Αιγαίου και Νησιωτικότητας να μιλάει για «ρήτρα νησιωτικότητας» στις αποφάσεις που θα λαμβάνονται από εδώ και πέρα. Δεν αρκεί όμως αυτό.

Τα νησιά μας βρίσκονται ένα στάδιο πριν από την εγκατάλειψη.
Τα περισσότερα νησιά αντιμετωπίζουν πρόβλημα υδροδότησης, όπως π.χ. οι Μικρές Κυκλάδες.

Οι συγκοινωνίες είναι ελλιπείς. Τα λιμάνια στα περισσότερα νησιά είναι προβληματικά. Στα Διαπόντια νησιά (Οθωνοί, Ερείκουσα, Μαθράκι) αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει συγκοινωνία.

Στα περισσότερα νησιά δεν υπάρχει αγροτικός γιατρός.

Οι συμπολίτες μας στενάζουν από την έλλειψη του Κράτους.

Για να μεταβεί ο συμπολίτης μας στις υπηρεσίες που βρίσκονται στο μεγαλύτερο νησί περνάει μια «Οδύσσεια» και το κόστος μετάβασης και επιστροφής στη δύσκολη εποχή που ζούμε, είναι τσουχτερό.

Οι περιουσίες μας προϊόν σκληρής εργασίας, απαξιώνονται, ενώ το κόστος οικοδομής λόγω του αυξημένου κόστους μεταφοράς είναι διπλάσιο έως και τριπλάσιο από την ίδια οικοδομή σε οποιαδήποτε πόλη ή χωριό της ηπειρωτικής Ελλάδας.

Οι προτάσεις μας χάνονται μέσα στα επιχειρησιακά σχέδια των μεγάλων δήμων και των Περιφερειών.

Οι διαχειριστικές αρχές λαμβάνουν τις αποφάσεις τους με βάση το κριτήριο της ωρίμανσης. Ένα έργο όμως για να ωριμάσει σε ένα μικρό νησί (να πάρει τις απαιτούμενες αδειοδοτήσεις), είναι πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο. Π.χ. Για να ενταχθεί στο ΕΣΠΑ ο υποθαλάσσιος αγωγός ύδρευσης Καλάμου – Καστού ποσού 550.000 Ευρώ, έχουν περάσει δύο χρόνια από την ολοκλήρωση της μελέτης και ακόμα δεν έχουμε τελειώσει με τις αδειοδοτήσεις! Πενήντα Υπηρεσίες περίπου πρέπει να μας δώσουν την έγκρισή τους!

Το σύνηθες είναι να «ωριμάσει» ένα έργο δευτερεύουσας σημασίας ενός μεγαλύτερου νησιού της Περιφέρειας.

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ.

Εμείς είμαστε αποφασισμένοι να σώσουμε τα νησιά μας και σας θέλουμε δίπλα μας.

Ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί ο σκοπός μας είναι :

ΕΝΑ ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΩΝ 10 ΜΙΚΡΩΝ ΝΗΣΙΩΝ

Γιατί όσο πολιτικά βλέπουμε το θέμα με πληθυσμιακά κριτήρια θα χάνουμε το μεγάλο ατού που έχουμε σαν χώρα και αυτό είναι τα νησιά μας, μικρά και μεγάλα.

Κάποια νησιά ορίζουν ΑΟΖ , άλλα υφαλοκρηπίδα.

ΟΛΑ ΟΜΩΣ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΑΣ ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΑ ΟΡΙΖΟΥΝ ΠΑΤΡΙΔΑ.

«ΜΕΓΑ ΤΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ ΚΡΑΤΟΣ» είπε ο Περικλής, έγραψε ο Θουκυδίδης και μας το θυμίσατε στη τελευταία σας ομιλία κύριε Πρωθυπουργέ.

Αυτό είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Ελλάδας.

Αυτό πρέπει να γίνει και το συγκριτικό μας πλεονέκτημα και όχι μειονέκτημα όπως θέλουν να το βλέπουν κάποιοι.

Κοστοβόρα δεν είναι τα νησιά μας.

Κοστοβόρα είναι η εργασία που κάνουν αυτοί οι υψηλόμισθοι υπάλληλοι και καταστροφική για το τόπο μας αφού χαρακτηρίζουν τα νησιά μας δαπανηρά.

Εμείς όλοι μαζί μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα δίκτυο που να συνδέει την ηπειρωτική Ελλάδα, τα μεγάλα και τα μικρά νησιά μεταξύ τους, προς το συμφέρον όλων μας.

Εκπροσωπούμε δέκα νησάκια μοναδικής ομορφιάς, με ιδιαίτερο φυσικό πλούτο, ευαίσθητα οικοσυστήματα στη στεριά και στη θάλασσα που χρήζουν προστασίας, μνήμες ιστορίας και πολιτισμού αιώνων και χιλιετιών. Εκπροσωπούμε δέκα μικρές κουκίδες, χαμένες στο χάρτη, άγνωστες για τον πολύ κόσμο, παράδεισος όμως για τους λίγους τυχερούς που τα επισκέπτονται.

Ως πότε όμως θα μπορούν και εκείνοι να τα επισκέπτονται;

Ως πότε αυτά θα είναι δικά μας, ελληνικά και όχι διακαής πόθος για αγορά μιας κακομαθημένης κόρης ενός Άραβα Κροίσου ή ενός Ρώσου νεόπλουτου μεγιστάνα;

ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΕΣΑΣ ΚΥΡΙΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ ΚΑΙ ΣΕ ΕΣΑΣ ΚΥΡΙΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ!!!

Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στους συμπολίτες μας σας προτείνουμε τα εξής:

Α) Στο ΕΣΠΑ:

Το ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ να ξεκινήσει από το τρέχον ΕΣΠΑ 2007-2013 (όσο προλαβαίνουμε) και να ολοκληρωθεί με το νέο ΕΣΠΑ 2014-2020. ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΚΑΙ ΙΚΑΝΗ ΣΥΝΘΗΚΗ να επιτευχθεί ο στόχος μας είναι να εφαρμοστούν τα εξής:

  1. Δέσμευση ποσού κεντρικά και όχι από τις Περιφέρειες για τα 10 Μικρά Νησιά.
  2. Προτεραιότητα στο ΚΡΙΣΙΜΟ αντί του ΩΡΙΜΟΥ από τις Διαχειριστικές Αρχές.
  3. Μία ευέλικτη διαχειριστική ομάδα που θα ασχοληθεί με τα Μικρά Νησιά κεντρικά στην Αθήνα ή στον Πειραιά.
  4. Τεχνικός σύμβουλος για τα ΔΕΚΑ ΝΗΣΙΑ στην εκπόνηση μελετών μέχρι και την οριστική ένταξη των έργων και δυνατότητα απευθείας σύμβασης των Δήμων με Α.Ε.Ι. (Πολυτεχνείο, Πανεπιστήμιο) για εξειδικευμένες μελέτες σε προγράμματα επιμόρφωσης των κατοίκων, ανάπτυξης και προβολής των νησιών μας.
  5. Να γίνει κατανοητό ότι στα Μικρά Νησιά η ανάπτυξη περνάει από την προσβασιμότητα (Λιμάνια, Συγκοινωνίες, Τουριστικά Αγκυροβόλια, Ελικοδρόμια, Υδατοδρόμια).
  6. Εξειδικευμένα προγράμματα τύπου LEADER για τουριστικές υποδομές (καταλύματα φιλικά με το περιβάλλον) και για αξιοποίηση του φυσικού πλούτου των νησιών μας.
  7. Ειδικό χωροταξικό στα Μικρά Νησιά για τη στεριά και τη θάλασσα (πιστεύουμε ότι δεν ταιριάζουν στα νησιά μας ξενοδοχειακές μονάδες μεγάλης κλίμακας, ογκώδεις κατασκευές, ιχθυοτροφεία και κάθε τι που επηρεάζει αρνητικά τα ευαίσθητα οικοσυστήματά τους).
  8. Αν είναι δυνατόν ένας εκπρόσωπός μας να αποσπαστεί στην Αθήνα και να ασχοληθεί με το ΣΧΕΔΙΟ.

Β) Στις δημοτικές εκλογές που έρχονται πρέπει να ενισχυθεί η εκπροσώπησή μας και το Αυτοδιοίκητο των νησιών μας.

Προτείνουμε να εφαρμοσθεί το «κάθε νησί και δήμος» με την έννοια της Συμπολιτείας.

Επειδή δεν είναι δυνατόν τα μικρά νησιά να έχουν διαχειριστική επάρκεια και όλες τις υπηρεσίες που απαιτεί ο Καλλικράτης, πολιτικοί προϊστάμενοι των υπαλλήλων του Δήμου που θα είναι στο μεγαλύτερο νησί να είναι ο Δήμαρχος του μεγαλύτερου νησιού αλλά και οι Δήμαρχοι των μικρότερων νησιών.

Να δημιουργηθεί μια νησιωτική επιτροπή Δημάρχων η οποία θα ασκεί τη διοίκηση.

Να μη χρειάζονται προγραμματικές συμβάσεις που θα πηγαίνουν πίσω τα μικρότερα νησιά και θα ευνοούν τα μεγαλύτερα.

Η Τεχνολογία (ηλεκτρονική επικοινωνία, τηλεδιασκέψεις) λύνει το πρόβλημα και η Διεύθυνση Πληροφορικής των Δήμων των μεγαλύτερων νησιών πρέπει να στελεχωθεί με το κατάλληλο προσωπικό και να έχει την ευθύνη της επικοινωνίας.

Δεν είναι δυνατόν η Αυτοδιοίκηση στην πολυνησιωτική Ελλάδα να ασκείται με πληθυσμιακά κριτήρια.

Η θάλασσα που μας χωρίζει από τα υπόλοιπα νησιά και από την ηπειρωτική ενδοχώρα δεν πρέπει να είναι εμπόδιο, αλλά ευκαιρία για την ανάπτυξή όλων μας.

Τα νησιά είναι όπως τα καράβια. Χρειάζονται κυβερνήτη και νησιωτικές πολιτικές.

Δεν ταξιδεύουν με τηλεκοντρόλ.

Πρέπει να αποκατασταθεί η εύρυθμη λειτουργία της διοίκησης και να διορθωθεί ΘΕΣΜΙΚΑ η αδικία που υφίστανται τα μικρότερα από το μεγαλύτερα νησιά.

Επιζητούμε μία συνάντηση με τους αρμοδίους στο Υπουργείο Εσωτερικών για την επίτευξη διεξοδικών ΛΥΣΕΩΝ.

Γ) Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με την έλλειψη αγροτικών γιατρών στα μονοθέσια περιφερειακά ιατρεία των νησιών μας. Στείλαμε επιστολές και κάναμε δεκάδες τηλεφωνήματα στα οποία και ζητήσαμε συνάντηση με τον Υπουργό Υγείας κύριο Λυκουρέντζο και με τον Γενικό Γραμματέα κύριο Καλλίρη αλλά δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν είχαμε κανένα αποτέλεσμα.

Ήρθαμε στην Αθήνα δύο φορές, με γραπτές προτάσεις τη δεύτερη φορά και ζητήσαμε συνάντηση με τον κύριο Γενικό, δυστυχώς όμως δεν καταφέραμε να τον συναντήσουμε.

Η ύπαρξη αγροτικού γιατρού στα μονοθέσια περιφερειακά ιατρεία των νησιών μας, είναι ζήτημα ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ. Το Υπουργείο οφείλει να δώσει προτεραιότητα στο αίτημά μας.

Ένα περιστατικό ρουτίνας μπορεί να αποβεί μοιραίο για κάποιον συμπατριώτη μας.

Δ) Μέγιστο πρόβλημα οι συγκοινωνίες από και προς τα νησιά μας.

Στα Διαπόντια νησιά αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει συγκοινωνία, λόγω πρόσχωσης των λιμανιών από φερτά υλικά και επειδή λόγω του χαρακτηρισμού «ορφανά» λιμάνια, κανείς δεν έχει την αρμοδιότητα να παρέμβει. Στα υπόλοιπα νησιά είναι προβληματικές.

Πρέπει να διατηρηθούν οι επιδοτήσεις των άγονων γραμμών. Να υπάρξει όμως παράλληλα και ένα σχέδιο που να βοηθάει στην ανάπτυξη των νησιών μας.

Χρειάζονται αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο.

Ζητάμε συνάντηση με τον αρμόδιο Υπουργό κύριο Μουσουρούλη γιατί κάθε νησί αντιμετωπίζει διαφορετικά προβλήματα.

Άλλωστε η ονομασία του Υπουργείου (Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικότητας) και οι επίσημες θέσεις του κυρίου Υπουργού για τα μικρά νησιά, μας δίνουν θάρρος και αισιοδοξία.

Ε) Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με την έλλειψη νερού, στα περισσότερα νησιά, είτε λόγω προβλημάτων στις εγκαταστάσεις των δικτύων (όπου υπάρχουν) είτε λόγω της μη επάρκειας. Στις Μικρές Κυκλάδες (Δονούσα, Σχοινούσα, Κουφονήσια, Ηρακλειά) το πρόβλημα είναι τεράστιο λόγω της παλαιότητας και μη συντήρησης των εγκαταστάσεων αφαλάτωσης και λόγω του κόστους της μεταφοράς του νερού με υδροφόρα πλοία.

ΣΤ) Θέλουμε τα νησιά μας να προβληθούν. Να γίνουν γνωστά στον κόσμο.

Να αυξηθεί η δυνατότητα προσβασιμότητας και κατ’ επέκταση επισκεψιμότητας στα λιμάνια μας, στους Έλληνες, στους Ευρωπαίους και στους τουρίστες από τη Ρωσία, τη Κίνα και τις άλλες χώρες που επιθυμούν να επισκεφθούν τη χώρα μας και τα νησιά μας γενικότερα.

Υπάρχουν πολλά σημαντικά θέματα ακόμα που μας απασχολούν και μας προβληματίζουν και θα θέλαμε να σας τα αναπτύξουμε αλλά πιστεύουμε ότι δεν χωράνε σε μία επιστολή.

Εμείς με αίσθημα ευθύνης απέναντι στους ανθρώπους που ζουν γύρω μας κάνουμε ότι μπορούμε για να βιώνουν τη καθημερινότητά τους με αξιοπρέπεια.

Αλλά οι δυνάμεις μας δεν αρκούν…

ΠΡΟΤΟΥ ΒΥΘΙΣΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΔΕΚΑ ΜΙΚΡΑ ΝΗΣΙΑ, ΔΕΚΑ ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΑ ΚΑΡΑΒΙΑ, ΜΕ ΓΕΡΑΣΜΕΝΟ ΑΛΛΑ ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΛΗΡΩΜΑ, ΕΚΠΕΜΠΟΥΝ S.O.S.

Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων

ΟΙ ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΙ

ΜΑΘΡΑΚΙΟΥ
ΑΡΓΥΡΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ

ΟΘΩΝΩΝ
ΚΑΣΙΜΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

ΕΡΕΙΚΟΥΣΑΣ
ΑΡΓΥΡΟΣ ΣΠΥΡΟΣ

ΚΑΛΑΜΟΥ
ΣΟΛΟΣ ΦΩΤΗΣ

ΚΑΣΤΟΥ
ΓΙΑΝΝΟΥΤΣΟΣ ΠΕΤΡΟΣ

ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ
ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

ΣΧΟΙΝΟΥΣΑΣ
ΜΑΝΗΣ ΗΛΙΑΣ

ΚΟΥΦΟΝΗΣΙΩΝ
ΣΥΜΙΓΔΑΛΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

ΗΡΑΚΛΕΙΑΣ
ΖΟΥΛΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ

ΔΟΝΟΥΣΑΣ
ΣΙΓΑΛΑΣ ΜΑΡΙΝΟΣ»

Κατόπιν τούτων, ερωτάσθε κ. Πρωθυπουργέ και κ.κ. Υπουργοί:

  1. Τι απαντάτε στις αιτιάσεις των δέκα αντιδημάρχων για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν;
  2. Προτίθεστε να κάνετε αποδεκτό στο σύνολό του το σχέδιο σωτηρίας που προτείνουν; Εάν ναι, σε ποιο χρονικό ορίζοντα;

Ο Ερωτών Βουλευτής

Τέρενς-Νικόλαος Κουίκ

Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

Οι άνθρωποι των αριθμών


Και τι να γράψει πια κανείς ;!

Τόσα στοιχεία, τόσοι αραδιασμένοι αριθμοί, ο ένας δίπλα στον άλλο, χωρίς νόημα, χωρίς ψυχή. Τόσο η ανεργία, τόσο η ύφεση, τόσες οι αυτοκτονίες, τόσα τα λουκέτα κι ο αριθμός των ανθρώπων κάτω από το όριο της φτώχειας

Ο αριθμός των ανθρώπων …

Τρία χρόνια μετά την 8η Μαΐου 2010, την αποφράδα εκείνη ημέρα που η χώρα δεσμεύθηκε μέσω της 1ης Δανειακής Σύμβασης, με τις υπογραφές της τότε Ελληνικής κυβέρνησης και του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, να ακολουθήσει πιστά το Μνημόνιο Κατανόησης (όπως ονομάστηκε).

Σήμερα, μέσα στον ορυμαγδό των πληροφοριών στις οποίες  γινόμαστε παθητικοί δέκτες, δεν είμαστε πλέον ικανοί να διακρίνουμε την πραγματική αλήθεια. Άλλωστε, το έχουν πει, «αν θέλεις να κρύψεις μιαν αλήθεια, φόρτωσέ την με κάθε λογής στοιχεία».

Κι έτσι, γίναμε οι άνθρωποι των αριθμών …

Τα ποσοστά και τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που ανελλιπώς  παρελαύνουν καθημερινά από μπροστά μας, έγιναν σύνηθες ανάγνωσμα. Στην προσπάθειά μας να αποδείξουμε το αυταπόδεικτο, παρασυρόμαστε στον ιστό του πιο καλοσχεδιασμένου ψέματος .

Έφτασε όμως ο καιρός να δούμε το πρόβλημα κατάματα.

Η μόνη αλήθεια είναι πως χάσαμε την πραγματική μας υπόσταση. Οχυρωθήκαμε πίσω από φιλανθρωπικές οργανώσεις, αναζητώντας, ίσως, άλλοθι για όσα (λανθασμένα) μας έκαναν να αισθανόμαστε συν-υπεύθυνοι και παραδοθήκαμε αμαχητί (;) στη λαίλαπα των αριθμών, όσο αυτοί, δεν αφορούν εμάς τους ίδιους ή … μας αφήνουν ακόμη κάποια περιθώρια αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Τη στιγμή που θα καταλάβουμε πως πρέπει να σταματήσουμε να αισθανόμαστε ένα, εύκολα μεταφερόμενο, μέρος του συνόλου, ένα απλό κομμάτι  μιας ομοιόμορφης μάζας, κι αποδεχθούμε, στο μέρος εκείνο που μας αναλογεί, το :
«Ν’ αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο.
Αν χαθεί, εγώ θα φταίω…» του Ν. Καζαντζάκη, τότε θα έχουμε κάνει μιαν αρχή.