Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

ΠΟΛΙΤΙΚΗ : Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΕΦΙΚΤΟΥ (?) (Όττο φον Μπίσμαρκ)


Χρόνια τώρα ακούω το στερεότυπο ότι "η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού" και ομολογώ ότι δεν με ενοχλούσε, το θεωρούσα λογικό. Ως ... έλληνας όμως που θέτει τα πάντα υπό αμφισβήτηση μέχρι να καταλήξει (αν μπορέσει) στη δική του αλήθεια, αποφάσισα να το εξετάσω, με βάση τα διδάγματα της Ιστορίας.

Εάν λοιπόν η ρήση αυτή ίσχυε το 1821, τότε που οποιαδήποτε πράξη αντίθετη στον οθωμανικό ζυγό φάνταζε ως παντελώς ανέφικτη και καταδικασμένη εξ υπαρχής, αν πίστευε κάτι τέτοιο ο Θ. Κολοκοτρώνης, ο Γ. Δικαίος (Παπαφλέσσας), ο Ο. Ανδρούτσος, ο Γ. Καραϊσκάκης και τόσοι άλλοι, δεν θα είχε γίνει η Ελληνική Επανάσταση του '21 που οδήγησε στη δημιουργία του σύγχρονου Ελληνικού κράτους. Θα μου πει κάποιος ότι αυτοί δεν ήταν πολιτικοί αλλά ... οπλαρχηγοί

Εάν λοιπόν η ρήση αυτή ίσχυε το 1912, το '14, το '20 τότε που η μικρή ακόμη Ελλάδα έφτανε μέχρι τον Όλυμπο και η σκέψη και μόνο ότι θα μπορούσε να επεκταθεί απελευθερώνοντας (και όχι ... κατακτώντας !!) την πολύπαθη Μακεδονία μας, την ιστορική Θράκη, τις φέρουσες αρχαίο ελληνικό πολιτισμό ακτές της Ιωνίας, στο μυαλό κάποιον έμοιαζε ουτοπική, εκτός από αυτό του Ε. Βενιζέλου, η Ελλάδα θα είχε μείνει στον Όλυμπο, η Θεσσαλονίκη, η Φλώρινα, η Αλεξανδρούπολη, η πόλη μας, δεν θα ήταν μέρος της ελληνικής επικράτειας.

Εάν η ρήση αυτή ίσχυε το 1940, τότε που οποιαδήποτε πράξη αντίθετη προς την πανίσχυρη στρατιωτικά Ιταλία και τον ανυπέρβλητο σύμμαχό της τη Γερμανία, φάνταζε ως καθαρή τρέλα, όταν κράτη όπως η Γαλλία είχαν "γονατίσει" εντός μηνός, αν πίστευε κάτι τέτοιο ο Ι. Μεταξάς και σύσσωμος ο Ελληνικός λαός, δεν θα είχαμε πει το ΟΧΙ που μας οδήγησε στο έπος του '40, δεν θα μιλούσαμε σήμερα υπερήφανοι για το έπος της Αλβανίας και (πιθανόν) ο κόσμος να ήταν σήμερα τελείως διαφορετικός.

Αν και ειπώθηκε λοιπόν από τον Όττο φον Μπίσμαρκ, το 1ο καγκελάριο της νεοσύστατης το 1871 Γερμανικής αυτοκρατορίας, τον άνθρωπο που (κατά πολλούς) αποτελεί το αρχέτυπο του ικανού, πραγματιστή και ραδιούργου πολιτικού ηγέτη, τον άνθρωπο που επίσης έχει πει το (όχι και τόσο γνωστό) «τα Βαλκάνια αξίζουν όσο τα κόκαλα ενός Πομερανού γρεναδιέρου», η ρήση αυτή εξυπηρέτησε, εξυπηρετεί και θα συνεχίσει να το κάνει, όλους εκείνους που ... απλά μας θέλουν να «καθόμαστε ήσυχα»

Και όσο εμείς, ο κάθε ένας μας ξεχωριστά και όλοι μαζί, δεν παραμερίσουμε τα προσωπικά μας μίση, τις καθημερινές μας ευκολίες, τις (αποδεκτές ως ένα βαθμό) προσδοκίες μας για μια εύκολη ζωή, για ... ανταλλάγματα επειδή στηρίξαμε (με όποιον τρόπο) αυτόν που πιστέψαμε ότι μπορεί να κάνει την διαφορά, τόσο αυτοί που μας εκπροσωπούν θα είναι τα ακριβή είδωλά μας στον καθρέφτη της ζωής μας,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια, σκέψεις, απόψεις και άρθρα, πολιτικού, και όχι μόνο, περιεχομένου. Παρακαλώ θερμά, σε περίπτωση σχολίων να αποφεύγετε τη χρήση βωμολοχιών ή άλλων προσβλητικών παρατηρήσεων